O que contamina a antorcha olímpica...!

O percorrido da antorcha, dende que se encendeu o pasado 24 de marzo no templo de Hera en Olimpia(Grecia), ata que chegue ao estadio Nacional de Pekín, o próximo 8 de agosto, supoñerá unha emisión á atmosfera de 5.500 toneladas de CO2.
As emisións proveñen da combustión que xera o avión (un Airbus 330 de Air China- especialmente acondicionado para transportala nos 137.000 kilómetros que percorrerá para visita-las 136 cidades de 20 países nos cinco continentes.
O Airbus 330 emplea 12,7 litros de combustible por kilómetro, o que significa un gasto total de 1,75 millóns de litros de combustible. Como por cada litro que se queima van 3,1 kilogramos de CO2 á atmosfera, as emisións ascenden a 5.500 toneladas.
O comité organizador de Londres 2012 quere que os seus xogos sean os máis limpos da historia, xa encargou á empresa francesa EDF que busque un combustible alternativo ao propano e que contamine menos.

Taxi solar

Un aventureiro suizo está percorrendo o mundo nun taxi, que funciona con enerxía solar!!! faino para fomentar o uso desta enerxía e demostrar que hai máis maneiras de poñer en funcionamento un automóvil que o uso dos combustibles fósiles e non se lle ocorreu nada mellor que coller un coche que funcionase grazas á enerxía producida por varias placas solares e poñerse a pecorrer o mundo dun extremo a outro.

O coche e máis este aventureiro chaman a atención alí onde van e xa os recibiron animosamente en Suiza, China.... e en outras moitas cidades que percorreron. O automóvil foi fabricado con axuda de catro universidades suizas e pode alcanzar unha velocidade de ata 90 Kms hora. Estaremos ante un o futuro? Conduciremos coches que funcionen con placas solares?

Descobren unha nova forma para acabar co efecto invernadoiro:

Investigadores dos laboratorios nacionais de Sandia, Novo México, USA, descubriron unha forma de utilizar a luz solar para reciclar o dióxido de carbono e producir combustible como metanol ou gasolina.

O proxecto foi apodado Sunlight to Petrol (luz solar a petróleo), e o que fai é revertir o proceso de combustión ao recobrar os bloques de hidrocarbonos. Logo poden ser utilizados para sintetizar combustibles líquidos como metanol ou gasolina. Segundo os investigadores, a tecnoloxía xa funciona, e pode axudar a reducir as emisións de gases invernadoiro que están a produciren o quecemento global. Igualmente para poder implementalo a grande escala estiman que poderían facelo dentro duns dez anos.

A idea central é axudar a reducir os efectos que producen os combustibles fósiles.

Antes a idea de reciclar o CO2 era moi costosa, este novo sistema abarataría os costos, pero así e todo o que aporta non é algo que poida enchernos de ledicia.

O sistema funciona do seguinte modo: Utiliza un reactor solar chamado Counter-Rotating Ring Receiver Reactor Recuperator o CR5, para dividir o dióxido de carbono en monóxido de carbono e osíxeno. No laboratorio o experimento funcionou, pero aínda non crearon un prototipo, anque esperan ter un para abril.

O prototipo será do tamaño dun barril de cervexa ou viño, con 14 aneis de ferrita de cobalto, cada un de 30 cm de diámetro e que xirarán a unha revolución por minuto. Un caldeiro solar de 88 metros cadrados dirixirá a luz solar cara a barrica, os aneis quecerán así ata 1426 º C. A esa temperatura a ferrita libera osíxeno. Cuando se arrefrían a 1090º C expoñense ao dióxido de carbono.

Como á ferrita de cobalto fáltalle agora osíxeno, roubao do CO2, e así deixa atrás ao monóxido de carbono, que serve para facer hidrocarbonos que á sua vez serven para facer metanol ou gasolina. Como a ferrita de cobalto volveu ó seu estado orixinal pode recomezar o proceso, e así esto convértese nun ciclo.

Pero implementar este prototipo a grande escala insumirá demasiado espazo y diñeiro, por iso é que os investigadores cren que o terán listo para dentro de 15 o 20 anos para escala industrial.

É sumamente interesante este invento, xa que pode axudarnos a lidiar hoxe mesmo cos problemas que temos, pero non hai tanto tempo para xuntar aa basura que deixa o petróleo.

A regra dos cinco minutos

Tradicionalmente díxose que as lámpadas de baixo consumo, gastaban moita enerxía ó ser encendidas polo que non merecía a pena apagalas, senón que era mellor deixalas encendidas para que non se desperdiciase esa enerxía que presuntamente se perdía ó prendelas. Pero todo iso é mentira, non é máis ca unha lenda urbana. Encender unha lámpada de baixo consumo non supón un gasto superior ó de telas encendidas normalmente, é dicir moi pouco. O que si que é certo é que estalas encendendo e apagando continuamente acorta un pouco a súa vida, que aínda así é unhas oito veces superior á dunha bombilla incandescente ( as tradicionais ) polo que isto tampouco supón ningún problema. Así que xa sabes, segue a regra dos cinco minutos, se non a vas necesitar pois apágaa.
Agora que xa sabes todo isto a que esperas para cambiar as lámpadas tradicionais polas de baixo consumo ? Aforra enerxía e cartos.

Hola mundo!! - presentación

Benvidos a un novo blog que ten como orixe o Instituto Laxeiro de Lalín. Esta bitácora tratará sobre todo tipo de temas relacionados co Medioambiente e cos seus coidados.

Somos un par de chavales de 3º ESO que como iniciativa para colaborar co proxecto "Axenda 21" que o noso instituto promove e está adherido decidimos crear un blog como medio de difusión das nosas accións e as dos nosos compañeir@s e de paso que servise como lugar de debate e de información sobre temas de índole medioambiental.

Aparte de nós, neste proxecto participan moitos alumn@s de todos os cursos e grupos, ademais de contar coa colaboración da dirección do centro e de diversos profesores como Rosa Mato ( de Física e Química ) que é a nosa cordinadora.

Ademais da creación deste blog, os participantes no xa mencionado proxecto " Axenda 21" estamos a levar a cabo diversos actos como o que se celebrou a pasada avaliación no salón de actos.

Na actualidade estamos a preparar outra destas accións que terá lugar no vindeiro mes de maio e que xa vos iremos comentando máis adiante a medida que dispoñamos de información máis concreta.